Sevgili dostlar, günümüzde artık net gözlemlediğimiz değerlerimizi, sevgi ve saygımızı yitirmemiz oldu. Yaşı müsait olan herkes hatırlar ki başta büyüklerimize, komşularımıza ve daha da ötesi dünyada bizden başka yaşayan diğer canlılara karşı da artık bir bütün olarak sevgi ve saygımızı yitirmiş olmamız birçok şeyin değerini yitirmesine sebep oldu. Bananecilik ve beni sokmayan yılan bin yaşasın derken ortak yaşamın nasıl yok olduğunun en önemli göstergesi. Eskiden mahalledeki bir ölüm haberi herkesi hüzünlendirirken ve yas sahibi traş olmayana kadar mahalleli traş olmazken, tvsini yaş sahibi komşusu açmadan açmazken şimdi bir sokakta düğün diğer sokakta da yas olduğu görülüyor. Yazın sokak hayvanları için su ve kışın da yem bırakan insanlığımıza ne oldu. Bütün bunların yanısıra halen kovid-19 olup komşusundan saklayanları da sayarsak, yada eskiden hayvanlar için su ve yem bırakırken şimdi sokakta açlıktan ağlayan çocukları görmezden gelen bananecilik ile gideceğimiz yol çok uzun değil. Bizim sorunumuz insan olabilmek. Önce insan olmaya ve insan olabilmeye gayret edelim.
Pek umutlu olmazsam da yine de ümitli olmak istiyorum.