Fis’ten Casena’ya…

Sevgili okurlar, değerli dostlar; bir dönemin sonuna yeni umutların, barış, huzur dolu ve gözyaşının olmadığı günler getirmesini dileyerek başlamak istiyorum.
''Apocu'' olarak tanınan, Marksist-Leninist düşüncedeki solcu ve Kürt öğrencilerin temelini attığı PKK (Kürdistan İşçi Partisi), 27 Kasım 1978'de Diyarbakır'ın Lice İlçesinin Fis Köyü'nde kuruluş kongresini gerçekleştirmiş, 15 Ağustos 1984 te Eruh ve Şemdinli de silahlı eylemlerine başlamıştı, dün ise Irak’ın Süleymaniye kenti yekınlarındaki Casena mağaralarının bulunduğu bölgede silahlarını sembolik olarak yaktı ve silahlı mücadeleyi bıraktığını duyurdu.
Kurulduğu 1978’den 11 Temmuz 2025e kadar ki 46 yıllık süreçte binlerce sivil, asker ve gerilla ve insan hayatını kaybetti. Yüzlerce belki binlerce köy boşaltıldı yani direk veya dolaylı olarak milyonlarca kişi etkilendi. Kimi ilçelere illere ve başka ülkelere göç etti.
Daha önce de birkaç kez çeşitli isimler verilerek silahlar sustu! Daha sonra yine çatışmalı süreçler devam etti. Son olarak PKK, 5-7 Mayıs tarihleri arasında gerçekleştirdiği 12. Kongresinde, örgütsel yapısının feshedilmesi ve silahlı mücadele yöntemini sonlandırması kararlarını alarak PKK adıyla yürütülen çalışmaları sonlandırdığını duyurmuştu. Yine cabalar vardı fakat şimdiye kadar ki en büyük adım 11 Temmuz günü atıldı, örgüt sembolik bir törenle ilk silahları (Yaktı) bıraktı.
Tören, Irak Kürdistan Bölgesi sınırlarındaki Süleymaniye kentinin yaklaşık 50 kilometre batısında bulunan Casene Mağarası yakınlarında düzenlendi. Bu 46 yıllık süreçte yaşananlar ve yaşanamayanlar ile ilgili çokkkkkk şey yazılabilir fakat tüm hepsini geçerek yeni sürecin barış, huzur ve gözyaşının olmadığı günler getirmesini diliyorum. Emeği geçenlere bir insan olarak teşekkür ediyorum.
Önemli doğa turizminin merkezi olarak bilinen bölgedeki Casene Mağarasının Kürtler için birçok tarihi şahsiyete ve olaya ev sahipliği yapmış olması açısından sembolik bir önemi var. Birinci Dünya Savaşı sonrasında bölgedeki İngiliz yönetimine karşı isyan başlatan Şeyh Mahmud Hafid Berzenci’nin, uzun yıllar bu mağarayı sığınak olarak kullandığı hatta Süleymaniye'den kaçarken yanında getirdiği matbaada "Hakkın Sesi’’ isimli Kürtçe bir gazete basıldığı da belirtiliyor. Sanırım en güzel tarif; Yaşar Kemal'in şu dizeleri olur(Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa, şimdi en güzel şiir barıştır!)