Bir şehrin değişim ve dönüşümünü ateşleyen halkın duygularına, beklentilerine cevap veren, dünü iyi okuyan, bu günü eylemleriyle ortaya koyduğu enerjisiyle şekillendiren ve yarın için entelektüel anlamda proje üretebilen ustalar Şehrin koltuğuna oturmuşlarsa o şehirde huzur, güven, kardeşlik ve barış duyguları hakim olur. Bütün toplum yaşamlarını huzur ve güven içinde sürdürüp devam eder. Şehir bütün yönleriyle gelişir. Herkes bu gelişimden bir yönüyle şu veya bu şekilde yararlanır,
toplumsal sorunlarını kollektif bir anlayışla çözmeye çalışır ve o sorunu mutlaka çözmeyi başarır.
Bizim de istediğimiz böyle duyarlı bir toplumsal yapıya sahip olabilmek değil mi? Ama memleketin yazarları, çizerleri, ustaları, sivil toplum örgütleri, kanaat önderleri daha doğrusu o memeketin okumuşları kısacası memeketin toplumsal dinamikleri sessizliği benimseyerek siyasi olgunluk örneğine geçiyorlarsa;
Siyasi doyumsuzlukları hiç tükenmeyen, hırsları akıllarının ve vicdanlarının önüne geçmiş tipler "güvenli şehrin" koltuğuna oturmuşlarsa o şehrin vay haline..
Bu durumda; Şehrin başta sanayisinden, tarımından, hayvancılığından, güvenliğinden, gelişmişliğinden söz dilemez. Kısacası hayatın hiç bir alanından gelişmişlik anlamından bahs bile edilemez.
Peki ne olur?
O, memlekete devletin gönderdiği mali kaynakları ile yetinmeye çalışır.
Devlet yolları, okulları, hastaneleri yapar. Kurumların gelişmesi için her önlemi alır. Devlet kamusal alanda halkın ihtiyaçlarını karşılamak için gerekeni yapar. Ancak yerel dinamikler de devletin gösterdiği duyarlılığı gösterseler Şehir her alanda gelişir. Güvenli bir şehir olur. Halkı da mutluluk içinde kardeşçe yaşar.
Göstermeseler ne olur?
Çıkarcı gruplar oluşur. Devleti ve milleti çıkarları doğrultusunda kullanırlar ve sonunda rant grupları oluşur. Rantçı gruplar memleket adına memleketi bitirirler vesselam....
Hayırlısı Allah'tan