Yetişkin ve olgunlaşmış kelimelerin arasında boğulmak istemiyorum. Bana, bir bebeğin serçe parmağı kadar masum ve sonbaharda yaprağı sararmamış bir ceviz ağacının saflığını dile getirecek kelimeler gerekiyor.
Bir bebeğin serçe parmağı, bir bebeğe gelen ufak bir tehlikede ilk tepki veren yeridir. Hafifçe serçe parmağını aşağı yukarı titretmeye başlar. Bu, o bebeğin, gelen tehlikeye karşı savunmaya geçtiğini gösterir. Büyümüş ve yetişkin dediğimiz insanlar ise; ilk koruma refleksini tüm parmaklarını sıkıp yumruk haline getirerek vermeye çalışır. Bu onun bir bebekten daha korkak olduğunu gösterir.
"Neden mi? "
İnsan, en çokta kendinde topladığı kelimelerle kendini koruyabilir. Bir bebek, minnacık bedeninin dez avantajına rağmen, bir insana zarar vermek istemememenin merhametini taşıyacak kadar biz yetişkinlerden çok daha büyük bir kalbe sahiptir. O kalbin zamanla küçülmesine sebep olan da ne yazık ki etrafında toplayacağı kelimelere bağlıdır. Güzel ve nitelikli kelimeler topladığı müddetçe bir insan her zaman serçe parmağıyla kendini korur.
Her gün serçe parmağınızı yetiştirecek kadar kelime toplayın...