İnsanoğlu kâinat dediğimiz bütünün bir parçasıdır. Zaman ve mekanla sınırlandırılmış bir parça...
Kendi benliğimizi, düşüncelerimizi ve duygularımızı her şeyden soyutlanmış hissediyoruz ve buna bilincin yarattığı bir göz yanılsaması denilebilir. Bu yanılsama bizi kişisel arzularımıza ve en yakınlarımızdaki bir kaç kişiye olan bağlılıgımıza hapseden bir cezaevi gibidir.
Görevimiz şefkat evrenimizi tüm canlıları ve bütün güzelliğiyle doğayı da kapsayacak şekilde genişleterek ,kendimizi bu cezaevinden azat etmek olmalıdır.
İnsanoğlu varlığını adil ve ahlaklı sürdürecekse yeni bir zihniyete ihtiyacı vardır.
O zihniyette;
Ahlak ve adalet olmalı.