Sevgili dostlar, değerli okurlar; maalesef hiç yazmak istemediğim konuların başında gelirdi açlık, sefalet ve yoksulluk. Ama bir çocuğun, “Anne, cennete yemek var mı? Varsa ölelim karnımız doyar” dediği bir dünyadayız. Günler geçtikçe Halep’teki o çığlık maalesef yükseliyor. Sebeplerini vs vs tartışacak değiliz. Son yıllarda ülkemizdeki durum da gittikçe kötüleşmeye ve yoksulluğun her geçen gün artmaya başladığına tanıklık ediyoruz. Verilen zamlar ay dolmadan erirken her yapılan açlık ve yoksulluk çalışmasında insanların açlık ve yoksulluk sınırlarının bir hayli gerisinde kaldığı aşikardır. Hele hele onun ÖTV’si, ötekinin MTV’si bir diğerinin KDV’si vs vs… son günlerde bu makasın açılmasına sebep oldu, olmakla yetinmedi.
Sadece iki gün arayla geçtiğim yolda çocukların da, yaşlıların da çöp konteynerinden ekmek vs gibi gıda aradıklarına şahit oldum. Fotoğrafına çektiğin ve tahminen 70 yaş üzerindeki teyze mahçup oldu, “Mecburum oğlum”
deyiverdi. Teyzenin bu sözü hançerden daha keskin, kızgın demirden daha çok yaktı. Ertesi gün de çocukları benzer şekilde görmek başka bir çöp mahalinde içimi acıttı ve bu yazıyı karalamama sebep oldu.
Komşusu aç iken yatan bizden değildir diyen bir peygamberin ümmetine saygılarımla…