Sessizliğe ve sensizliğe kendini hapseden bir garip insan olduk.

Gözlerimizin üstüne değen zalimlerin mazlumlara dokunuşuydu sadece…

Kalplerimiz hüzünlendi mi? Eh işte!!!

Gazze’de bebekler ezilirken, bizim içimizde ki çocukluğumuz yaşadı mı?

Biz mazlum iken sessiz sessiz pes ederek zalime engel olamadık…

Kulağımızı kapadık. Gözlerimizin önüne perde çektik,

Kalplerimizin en üstünde paslı bir mühür var artık…

Kimse ben bir şey yapıyorum demesin, bu tüm insanlığın alnında kara bir leke…

Kınamıyorum artık çünkü bir işe yaramıyor,

Kınayanların mesuliyeti bitmeyecek

Ben artık kınayanları kınıyorum…

Sizin gibi sessiz sessiz…