İnsanlık tarihi boyunca dünya hiç bu kadar kötü yönetilmemiştir.
Dünya devletleri, uzaya çıkmaya meydan okuyacak derecede yükselmesine rağmen, kendi dünyalarını yok edecek kadar da gerilemişlerdir.
Her yerde kaos, kan, savaş, açlık meydana gelsin diye her yolu mübah sayan yönetim sistemleri vücuda gelmiş.
Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra, hiç bitmeyen bir dünya savaşının önü açılmış.
Bu savaş, her ne kadar İkinci, Üçüncü Dünya Savaşı gibi isimlerle anılsa da, aslında başı ve sonu olmayan; vicdanlıların ve gaddarların her zaman mücadele ettiği bir çarkın içinde dönüp duruyoruz.
Bu, kural koyanların kendi koydukları kurallara uymamalarının getirdiği en kötü sonuç olsa gerek!
Kırmızı ışığı koyan kanun sahibinin, kendi aracı yeşilde değil de kırmızıda geçerse;
Zalimi hapse atan kişi zalimse, kendi çocuklarını koruyacağım bahanesiyle başkalarının çocuklarını katlederse;
Havadan ekmek yerine bomba gönderirse…
Nizam ve intizam asla sağlanmaz!
Yöneten zalim, yönetilen zalimse;
Mazlum ihtiyarı, çocuğu ve mazlum kadını kim koruyacak?
Düzen, düzensizlikse!!!
Yol yamuksa, düze kim çıkacak?
Vay halimize!
Akıl veren çok,
İcraat yapan yok!
Kınayan çok,
Yürüyen yok.
Yemek yiyen çok,
Yediren yok.
Evi olan çok,
Evsiz uyuyamayan çok.
Rahatta oturan çok,
Oturacak bir taş bile bulamayan da çok.
Güneş doğuyor ama tüm dünya zulüm karanlığında kaldı.
Gündüz oluyor ama gönüller karamsarlığa gömüldü.
Dert çok, derman yok.
Tabip çok, şifa veren yok.
Göz çok, gören yok.
Kulak çok, işiten yok.
Aman, aman, aman…