Evet sevgili dostlar, değerli okurlar; biz eski bayramları özlüyorduk. Sevgi, saygı, samimiyet, kaynaşma ve paylaşmaların olduğu o güzel bayramları. Çocukların ve gençlerin yeni giyeceklerini yataklarının altında, yanında veya başının altında sakladıkları sabahı iple çektikleri Bayramları. Zamanla bu gelenekler çeşitli sebeplerle değişti adeta evrim geçirdi. Biz eski Bayramları özlerken şimdiki de gitti. Tabir caizse Dimyat’a pirince giderken evdeki bulgurdan olduk.
Neden mi?
Geçtiğimiz yıllarda pandemi ile başlayan ve herkesin kendi kabuğuna çekilmesiyle başlayan mesafeler ve ardından gelen ekonomik sıkıntıların yarattığı tahribatlar azalacağı yerde maalesef iyice derinleşti. Şöyle bir çarşı pazara baktığımızda bir kilo bayram şekeri 200 ile 700 lira arasında oynarken bir kilo kahve 550 ile 700 arası. Hafi tatlısına vs vs fırsat kalmadı elbette; çocuklarına bir parça kıyafet alamayanlar için bayram da yitirdi özelliğini, herkes ekmek mücadelesin de kayıp. Bu seneki Ramazan Bayramını yakınlarıyla beraber geçirmek isteyen onbinlerce kişi billet paralarının binlerce lirayı aşmasından dolayı o çalışmak için gitmek zorunda kaldıkları yerlerde kaldılar.
Bu buruk duygularla herkesin Bayramını kutluyorum. Ve böyle başka Bayram kutlanmamasını temenni ediyorum.