Bazı hikâyeler çok uzun süre önce yazılsa bile o hikayenin devamı yıllar sonra bazı şeyler eklenerek tekrar yazılır. 2010 yılında Şırnak yeni mahallede yaşayan minik öğrencimiz Velat'ın hikayesi gibi...
Velat mahallemizin en yaramazi ve aynı zamanda en çalışkani. Henüz 12 yaşında. İlkokul 4. sınıftan beri sabahlari okula gider, ögleden sonralari ise elinde küçük bir tepsi ile Mahalle mahalle gezerek, fırsatçı Ekrem'den aldığı tatlıları satar ve bu şekilde okul harçlığını da biriktirmiş olurdu. "Fırsatçı Ekrem Velat'ın iş patronudur. Velat ona bu ismi takmış." Velat tatlıların hepsini sattiktan sonra tepsiden kendisi için ayırdığı tatlınin parasini bile Ekrem ondan istiyormuş. Oda bu duruma kızgın olduğu için ona fırsatci Ekrem diyormuş.
Velat tatlıları bir liradan satiyordu. sadece bizim bakkal İsmail'in mahalleliye bazi ürünleri yüksek fiyata verdiği için tepki olarak oda ona 1 buçuk liradan veriyormus. Tatlılarıni satmadan asla eve gitmezdi. Bir şekilde bunlari satacak, ve yüzdeliğini Ekremden alacakti. Ara sokaklarda tatlilarini satarken ses tonunu hep yüksek tuttuğu, onun için özel bir sokak vardi. "Meğerse bizim Velat'ın kalbini çalan, evleri o sokakta olan bir kız varmış" O kız balkona cikmadan ses tonunu hiç düşürmezdi ve her seferinde tatlıyı gönlünü kaptırdıği kızın kendisine verirdi. Ve para istemezdi.
Bir defasinda elinde tatlılarinin fazla kaldıgini gördüm. Güneşin batmasınada az bir zaman kalmıştı. Yanına yaklaşıp tüm tatlılari almak istediğimi söyledim. o kabul etmedi. Bana bakarak; "xucemi bunu kendim satmam lazım. sırf ben eve erken gideyim diye bunları almanizi kabul etmem. işimin bir anlami kalmaz." diyerek işinde ne kadar sağlam olduğunu göstermiş oldu.

Sene 2025. Velat geçen ay düğününü yaptı. Ve o sokakta gönlünü kaptırdığı kızla evlendi...