Literatürdeki ve bu çağın bütün kelimelerinden bir anlam çıkartılmayacak kadar büyük bir hazine kaybının olduğunu düşünüyorum.

Günümüz ve çağımız, güzel bir kelimenin

ve cümlenin ölçütünü bağlayacağım bir yaşamın olmadığını hissettiriyor bana. Dünyanın en güzel yapıtlarının bile dört yâda beş yıl önceki kıvamları bugünün koşullarında okunduğunda geçmişteki tadı vermediğini düşünüyorum.

Kelimelerin canlı olduğunu hiçbirimiz fark etmedik, hepsini teker teker boğduğumuzu da tabi. Şu an için yazdığım cümleleri çekinerek yazıyorum. Giderek yabancı bırakıldığımı görüyor, fakat kabullenmek istemiyorum.

Yeni bir yol bulmak için boğduğumuz kelimeleri teker teker açığa çıkartmak istiyorum. Masumiyet ve özlem cümleleri ilk kurtarılması gerektiğine inandığım kelimelerdir.

Bitcoin, savaş ve materyal kelimelerini barındıran başlıklı cümleleri ört pas etmem gerek. Deneyeceğim.