Bu şehir de bulduğum birkaç sokak ve birkaç insan suretiyle basit yaşamaya devam etmem gerektiğini her geçen gün daha da pekiştiriyorum içimde. Olağanın dışında yaşamak değil, sadece basit yaşamak istiyorum.

‘’Birkaç toprak kalmış sokak ve sanat sokağında çikolatalı gofret seven minik Burak. Birde çocukluğumu bana hissettiren tartıcı çocuk Emin.’’

Lise öğrencilerinin okuldan ayrılmadan önce sanat sokağındaki bankta içtiğim çayı yudumlarken önümden geçen insanları görmezden gelmek istiyorum.
Daha doğrusu, onların beni görmeyeceği bir şekilde orda oturup çayımı içmek istiyorum.

Ne bir araba sesi, ne de kibir dolup, gerçek hayattan uzak kalmış nefesleri görmek istemiyorum.
Saat şu an gecenin 2.30'u. Hiç olmadık bir şey düşündüm.
Sanat sokağındaki beton taşları kaldırıp tartıcı Emin ve Çikolatalı gofret seven Burak ile birlikte toprak alana çiçek ekmek ve onları her gün sulayıp tüm sokağı betondan arındırılmış bir şekilde çiçek bahçesine çevirmek istiyorum.

" Çok uçlarda bir düşünce" biliyorum.

"Olsun o kadar!!!"

Yaşamın kutsallığını bu kadar ayaklar altına aldığımız bu dünyanın mayasından payıma sadece bu kadar sıradan bir şey istemiş olmamın pek bir yer kaplayacağını düşünmüyorum.