Kıymetli dostlarım gün geçmiyor ki şikâyet etmediğimiz, yeter artık demediğimiz, isyan etmediğimiz an olmasın!

Memleketteki herkes kendini vazgeçilmez zannediyor, öğretmeninden öğrencisine, akademisyeninden gazetecisine, memurundan işçisine, polisinden askerine, en tepedekinden en aşağısındakine kadar….

Peki şöyle durup bir baktığımızda gerçekten öyle mi?

Görevinin başındakiler gerçekten düşündükleri gibi vazgeçilmez mi?

Onlar olmazsa halimiz nice mi olur?

Onlar gidince aç susuz mu kalırız?

Onları mumla mı ararız?

Bence hiç te öyle değil, çünkü dönüp baktığımız zaman şehirde hiç te öyle her şey yolunda gitmiyor.

Öncelikle sistemli, planlı ve koordineli bir iş paylaşımı yok,

İsraf deseniz hat safhada,

Gelir dağılımında adalet yok,

Zengin her geçen gün daha fazla zengin olurken fakir halk, ekmek bulamaz hale geliyor,

Bir mahallede halk çaresizlik, fakirlik içerisinde kıvranırken hemen birkaç sokak ötede son model araçlar boy gösterisinde bulunabiliyor ve işin şaşılacak yanı da o insanlar her gün birbirlerinin yüzünü bakıyor, belki de çoğu birbirini yakından tanıyan akrabalardan oluşuyor,

Yollar her ne hikmetse her sene baştan yapılıyor ancak senenin yarısı yıkık bir halde, kahrını, tozunu, toprağını çektiğimiz kadar sefasını süremiyoruz,

Üniversitelerin kapasitesi belli, gelecek öğrenci sayısı belli ancak ortaya yeterli sayıda yurt yok,

Öğrenciler şehir merkezine taşınıyor, bu defa da yeterince toplu taşıma yok,

Evine giriyor su akmıyor, tam su aktı derken elektrikler kesiliyor, dolabı açıyor yemek bulamıyor, kirayı ödeyecek para bulamıyor.

Ancak baktığımız zaman herkes kendini vazgeçilmez zannetmeye devam ediyor, kusura bakmayın eğer bu kadar vazgeçilmez iseniz neden bu memleket bu kadar sorunla yaşamak zorunda kalıyor, demek ki o kadar da vazgeçilmez değilsiniz!

Her fırsatta doğal gaz geldi diye milletin başına kalkanlara bakıyorum da kusura bakmasın kimse; doğalgaz, yol, elektrik, su, güvenlik, sağlık, eğitim, barınma ve gıda gibi ihtiyaçları minnet etmesin çünkü bunlar insanların temel ihtiyaçlarıdır ve bunların bugüne kadar yapılmamış olması ayıptır. Artık vazgeçin bunları başımıza kakmaktan.

Mezarlığın içi kendisini vazgeçilmez zanneden insanlarda dolu o yüzden memlekette işini layıkıyla yapmayıp yine de övünmekten kendini alamayan insanlara sesleniyorum,

Kibirlenme padişahım senden büyük Allah var!